Wielka Racza (słow. Vel'ká Raća, 1236 m n.p.m.) – najwyższy szczyt grupy Wielkiej Raczy w Beskidzie Żywieckim (na Słowacji są to Beskidy Kysuckie). Wielka Racza jest zalesiona, ale na jej wierzchołku jest trawiasta hala, z której rozciąga się szeroka panorama z charakterystyczną grupą Małej Fatry.
Z rzadkich w Polsce gatunków roślin stwierdzono występowanie dzwonka piłkowanego, tojadu morawskiego, tocji karpackiej. Na słowackich stokach Wielkiej Raczy w 1976 utworzono rezerwat przyrody Veľká Rača o powierzchni 313 ha. W rezerwacie tym znajdują się fragmenty naturalnego boru jodłowo-świerkowego, piaskowcowe wychodnie i liczne niby-jaskinie zwane skalnymi dziurami (skalné diery). Z rzadkich roślin występują tutaj m.in. gołek białawy, goryczka trojeściowa, urdzik karpacki, lilia złotogłów, a ze zwierząt cietrzew i ryś. Trawiasta platforma szczytowa Wielkiej Raczy nie jest wytworzoną przez ludzi polaną, lecz naturalnego pochodzenia halą, mimo, że naturalna górna granica lasu przebiega w tej części Beskidów około 150 m powyżej. Naturalnego pochodzenia jest również otaczająca tę halę karłowata buczyna.
Z rzadkich w Polsce gatunków roślin stwierdzono występowanie dzwonka piłkowanego, tojadu morawskiego, tocji karpackiej. Na słowackich stokach Wielkiej Raczy w 1976 utworzono rezerwat przyrody Veľká Rača o powierzchni 313 ha. W rezerwacie tym znajdują się fragmenty naturalnego boru jodłowo-świerkowego, piaskowcowe wychodnie i liczne niby-jaskinie zwane skalnymi dziurami (skalné diery). Z rzadkich roślin występują tutaj m.in. gołek białawy, goryczka trojeściowa, urdzik karpacki, lilia złotogłów, a ze zwierząt cietrzew i ryś. Trawiasta platforma szczytowa Wielkiej Raczy nie jest wytworzoną przez ludzi polaną, lecz naturalnego pochodzenia halą, mimo, że naturalna górna granica lasu przebiega w tej części Beskidów około 150 m powyżej. Naturalnego pochodzenia jest również otaczająca tę halę karłowata buczyna.
